Οι Ρώσοι Φιλέλληνες ποιητές για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 !!!

 

Με την ευκαιρία της ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ,

της ΗΜΕΡΑΣ της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ

Σάββατο, 13 Απριλίου 2024, ώρα 16.30 – Συναυλία-Παράσταση

ΕΛΛΗΝΙΔΑ – ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΛΟΓΙΖΕΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ…» 

Το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού - Κ.Ε.Π. είναι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσει το βίντεο από την εορταστική μας εκδήλωση-παράσταση, συναυλία «ΕΛΛΗΝΙΔΑ – ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΛΟΓΙΖΕΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ…» Οι Ρώσοι Φιλέλληνες ποιητές για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 !!!»αφιερωμένη στην Ημέρα της Ανεξαρτησίας, της Εθνικής Παλιγγενεσίας, η οποία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 Απριλίου 2024 στο Κέντρο Κοινωνικής Υποστήριξης του Δήμου Μόσχας – ΚΑΠΙ «Meshanskoe», αίθουσα συναυλιών.

19 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ !!! Το ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ – Κ.Ε.Π. σάς προτείνει να συμπληρώσετε ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ

 Μόσχα, 23 Απριλίου 2024

Αγαπητοί φίλοι!

Δια της παρούσης σάς εκφράζουμε τις προσρήσεις και το σεβασμό μας, καθώς και τη γενικότερη εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη μας για την αλληλεπίδρασή μας μαζί σας!!! Ευχαριστούμε που επιλέξατε το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. για συνεργασία και σύμπραξη. Ελπίζουμε η ακαδημαϊκή χρονιά να σας μείνει αξέχαστη και η διδακτική διαδικασία να είναι αλληλένδετη με πολλά θετικά συναισθήματα.

Είμαστε βέβαιοι ότι οι μαθητές σας και τα μέλη των Συλλογικοτήτων μας έχουν ήδη σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην εκμάθηση της γλώσσας, στην εξέλιξη των δεξιοτήτων και στην εκφραστικότητα τους στην παρουσίαση του πλούτου της μουσικής και χορευτικής κληρονομιάς της Ελλάδας στο κοινό.

Για εμάς, η κοινή μας φιλία, η αλληλοκατανόηση, οι διαπροσωπικές μας σχέσεις, η ανθρώπινη συνεργασία και αλληλεπίδρασή μας και, ως εκ τούτου, ο κοινός μας στόχος είναι να μυήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους στον ελληνικό πολιτισμό, να εμβαθύνουμε στην πολιτιστική κληρονομιά του Ελληνικού Κόσμου, η διεύρυνση των εστιών της συνεργασίας μας, η περαιτέρω ενίσχυση των ρωσοελληνικών πολιτιστικών και πνευματικών δεσμών, μεταξύ άλλων και σε διαπροσωπικό επίπεδο, σε επίπεδο σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων.

3 ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΛΥΡΑ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΑΣΣΑΛΙΑ

  ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ 

ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΝΟΡΙΑΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΒΑΛΥΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΥΡΑΣ ΠΑΠΠΟΥΣ  ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ), ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΣΤΟΝ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΝΑΟ ΒΑΛΥΡΑΣ ΚΑΙ ΜΑΣΣΑΛΙΑΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ . 

Λύρας Α. Παναγιώτης ή Πωλ (Lyras Paul) (1882 – 1953) έμπορος από την Καλαμάτα (Βαλύρα Μεσσηνίας). Διέμενε στη Γαλλική Γουϊνέα και εμπορευόταν για τον εμπορικό οίκο Paterson & Zochonis που είχε έδρα στο Μάντσεστερ. Παντρεύτηκε το 1917 στη Μασσαλία με την Βατία Καστρωμένου από την Αθήνα (1887 – 1959) ενώ διέμενε ακόμη στη Γαλλική Γουϊνέα όπου γεννήθηκε και ο γιος του Αθανάσιος – Παύλος το 1918. Ο Παναγιώτης Λύρας εγκαταστάθηκε στη Μασσαλία το  1919 και ανέλαβε τη διεύθυνση του υποκαταστήματος του εμπορικού οίκου Paterson & Zochonis.

Διαβάστε περισσότερα »

«Το Πάσχα στην Ελλάδα. Παραδόσεις, ήθη και έθιμα σε διάφορες περιοχές της Χώρας μας.»

 Το θέμα της 100^ης συνάντησης της Λέσχης μας, διατυπώνεται ως εξής:

Συντονιστής της συνεδρίας μας ο καθηγητής ελληνικής γλώσσας στα μαθήματα του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού - Κ.Ε.Π., φορέας τη ελληνικής γλώσσας Νίκος Καραταράκης. Μαζί του και η δ/ντρια του Κ.Ε.Π., διδάκτωρ ιστορίας, ηθοποιός, Δώρα Γιαννίτση,

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΒΑΦΗ !!!

 Το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού-Κ .Ε.Π. βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σάς προωθήσει ενημέρωση σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα του Έλληνα ποιητή ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΦΗ - 29 Απριλίου.

Θεσμοθετείται στον Βόλο, μέσα από τριήμερο εκδηλώσεων υπό την αιγίδα της UNESCO

Με πρωτοβουλία του Γιώργου Φουντούλη -κιθαρίστα, συνθέτη, καθηγητή, συγγραφέα, με 300 ιδρυτικά μέλη – ποιητές, λογοτέχνες, συγγραφείς, καλλιτέχνες, φιλότεχνους και με σημαία το συμβολικό ποίημα του Καβάφη «Θερμοπύλες», θα γίνει στον Βόλο η ίδρυση και θεσμοθέτηση της Παγκόσμιας Ημέρας Καβάφη 29 Απριλίου, υπό την αιγίδα του Εθνικού Συμβουλίου Ομίλων και Κέντρων για την UNESCO, με τη συμμετοχή φορέων και ποιητών από όλο τον κόσμο.

Το εορταστικό τριήμερο για την ίδρυση και θεσμοθέτηση της Παγκόσμιας Ημέρας Καβάφη, θα διεξαχθεί από τις 27 έως τις 29 Απριλίου 2024 στον Βόλο, υπό την αιγίδα του Εθνικού Συμβουλίου Ομίλων και Κέντρων για την UNESCO.

Θα προστατεύσομεν τα δικαιώματά μας στο Αιγαίον»!! (λένε αδειαλείπτως)!!! Μιχαήλ Στρατουδάκης

 Αυτή είναι η μόνιμη επωδός των τούρκων και εμείς δεν έχομεν στόμα να τους ερωτήσωμεν.

• Ποια είναι τα δικαιώματά σας στο Αιγαίον  και που τα βρήκατε; Τι αφορούν;;;

Διαρκώς αναφέρονται σε θέματα εντός του Αρχιπελάγους και απάντηση δεν λαμβάνουν καμμίαν, τόσον  αποτελεσματικήν ώστε να μη τολμήσουν να ξαναομιλήσουν!!!!

Φωνάζουν να αποσυρθούν υπάρχουσες στρατιωτικές δυνάμεις από τα Νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και εμείς αντί να τις ενισχύσομεν, εκδίδομεν κάποιες χλιαρές ανακοινώσεις ότι κινούμεθα  στα όρια του Διεθνούς Δικαίου και  συστήνομεν στην τουρκίαν να τα σεβαστεί! Η τουρκία ούτε τα σέβεται ούτε τα τηρεί.  Κάνει αυτό που θέλει και αντίδραση δεν ευρίσκει!

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ 17. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (21-27 ΑΠΡ. 2024) Η ΜΥΡΟΦΟΡΑ ΚΑΙ Η ΚΟΣΚΙΝΟΥ π. Δημητρίου Μπόκου

Ο Χριστός ανέβαινε για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα για την εορτή του Πάσχα. Καθ’ οδόν προέλεγε στους μαθητές του τη σύλληψή του, τον μαρτυρικό του θάνατο, αλλά και την τριήμερη Ανάστασή του. Οι μαθητές του όμως δεν μπορούσαν ακόμα να κατανοήσουν το μυστήριο του Σταυρού και της Ανάστασης. Δεν είχαν λάβει τη φωτιστική χάρη του Αγίου Πνεύματος. Σκέφτονταν ακόμα ανθρώπινα. Θεωρούσαν τη βασιλεία του Χριστού επίγεια. Αναλογίζονταν ποια θέση θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν αυτοί σ’ αυτήν. Έτσι δυο απ’ αυτούς, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, ζήτησαν από τον Χριστό επίσημες θέσεις και αξιώματα (Κυριακή Ε΄ Νηστειών). 

Άρθρο του καθηγητή Γεώργιου Μέργου: H έλλειψη ανταγωνισμού στην οικονομία.

 

Τα τελευταία δύο χρόνια η ακρίβεια έχει γίνει κεντρικό θέμα στη οικονομική ειδησεογραφία, καθώς και οι επιπτώσεις της στην ανισότητα και τη φτώχεια. Όμως, μικρή αναφορά γίνεται στην έλλειψη ανταγωνισμού στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και στην επίπτωσή του στο ισοζύγιο πληρωμών. Ουσιαστικά το πρόβλημα της έλλειψης ανταγωνισμού είναι κεντρικό ζήτημα στη λειτουργία των αγορών και σημαντικός προσδιοριστικός παράγων της ακρίβειας και της έλλειψης ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας διαχρονικά.

Οργασμός ταχύτητος για μίαν θέση στο Ευρωκοινοβούλιον! Μιχαήλ Στρατουδάκης

 Η σφοδρότητα και η ταχύτητα με την οποίαν  διαπνέονται οι υποψήφιοι  για Ευρωβουλευτές δεν περιγράφεται! Αδιάλειπτες κινήσεις και ομιλίες με το πρόσχημα  ότι πρέπει να αλλάξουμεν την Ευρώπην!  Τι αλλαγή σκοπεύουν να κάμουν δεν αναφέρεται από κανέναν.  Ούτε από τους υποψηφίους ατομικώς ούτε από τα Κόμματα στα οποία ανήκουν. Ο πρώτος στόχος είναι να συμπεριληφθούν στους καταλόγους των Κομμάτων και για την πράξη αυτήν τα μέσα είναι αναρίθμητα! Ο δεύτερος είναι η επιτυχία και εδώ ο αγώνας είναι ασταμάτητος και δη επί δύο μήνες φέτος προεκλογικής περιόδου!! Αυτονόητον ότι η Δημοσία Διοίκηση αλλά και οι μεγάλοι  φορείς θα περιέλθουν στο έσχατον σημείον δράσεως σε βάρος του πολίτη και φυσικά του Δημοσίου.

«ΑΙΩΝΙΑ ΛΑΜΨΗ ΟΜΟΡΦΙΑΣ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»

 

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙΝОΥΡΙО ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ

ΠΑΛΙ και ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ !!!

Διαδικτυακός κύκλος διαλέξεων στην ιστορία της τέχνης

Τετάρτη, 17 Απριλίου 2024., 19:00, online (ώρα Μόσχας και Ελλάδας)

https://us02web.zoom.us/j/82288640543?pwd=a0gwVE0rUTJjNTRMck1KT2E0OHlDUT09

Meeting ID:  822 8864 0543

Passcode: 894696

Μόσχα, 16 Απριλίου 2024

Αγαπητοί φίλοι,

Το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. είναι στην ευχάριστη θέση να σάς παρουσιάσει τον κύκλο διαλέξεων, στη ρωσική, αφιερωμένο στην ιστορία της τέχνης, «Αιώνια λάμψη ομορφιάς. Η Ελληνική και Βυζαντινή καλλιτεχνική παράδοση» από τον ιστορικό της τέχνης, εξειδικευμένο στην ιστορία της αρχαίας ρωσικής και βυζαντινής τέχνης Αλεξάντρ Ζβέρεβ. Στο πλαίσιο του εν λόγω κύκλου διαλέξεων, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας προσκαλέσουμε στη δέκατη διάλεξη του κύκλου  με θέμα:
 

«ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Τετάρτη, 17 Απριλίου 2024., в 19:00, online (ώρα  Μόσχας και Ελλάδας)

ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΜΕΡΟΣ 14. ΣΠΥΡΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ

 

Τα 50 κεφάλαια του κειμένου είναι τα εξής:

 

1.          Στη ράμπα του Άουσβιτς

2.          Στην Ακτή

3.          Φυλακισμένες

4.          Καταστάσεις πριν – μετά

5.          Πόλεμος

6.          Αναπάντητα ερωτήματα

7.          Ο παππούς

8.          Κατοχική ζωή στην Ακτή

9.          Τάφος για τον Ιούδα

10.        Ο Σάμι παρτιζάνος

11.        Η απόφαση

12.        Η νέα χρονιά 1940

13.        Αντίο σύντροφοι

14.        Πρέπει να φύγω

15.        Στο Ολκούζ

16.        Η Πράγα

17.        Το πουλόβερ

18.        Το 1941

19.        Το πρώτο ξύλο

20.        Ο Λούκας στην Ακτή

ΦΙΛΙΑ.ΕΙΔΟΣ ΔΥΣΕΥΡΕΤΟ ΚΑΙ ΕΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

 ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ 

Η ζωή μας είναι πολύ σύντομη και διαπιστώνουμε ότι χάνουμε, γονείς, γειτόνους, συμμαθητές, σπίτια κλείνουν και ρημάζουν και πολλοί είμαστε τυχεροί ,που έχουμε ακόμη ανιδιοτελείς φίλους στο πέρασμα των χρόνων, και μπορούμε να επικοινωνούμε χωρίς συμφέροντα και υπολογισμούς. Οι φιλίες  μας είναι ένα σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Είναι γνωστό ακόμη ότι η φιλία δεν είναι μια εύκολη και απλή υπόθεση. Για πολλούς ανθρώπους το να κάνουν ή να διατηρούν φίλους είναι δύσκολο. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ανιδιοτέλεια, ειλικρίνεια, και χωρίς σκοπιμότητες, και διαρκεί στο πέρασμα του χρόνου.

 Φιλία είναι η  σχέση μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων του ίδιου ή και διαφορετικού φύλου, με κύρια χαρακτηριστικά τον αμοιβαίο σεβασμό, εμπιστοσύνη, αλληλοεκτίμηση,  και κατανόηση, χωρίς να υπάρχει συμφέρον από  τα μέλη που την αποτελούν.  

Διαβάστε περισσότερα »

«Μού βαλε το δάκτυλο πίσω».Μιχαήλ Στρατουδάκης

 Αίσχος και ντροπή!!! Ντροπή κι αίσχος!!! Δεν είναι αυτές ειδήσεις!  Το ακούσαμεν στο βραδινόν δελτίον ειδήσεων μεγάλου Αθηναϊκού τηλεοπτικού σταθμού την 9^ην Απριλίου τ.έ.  Η συντάκτις περιέγραφε τις ασέλγειες που δέχθηκε νεαρός  από άλλον νεαρόν. Και αυτά κατεγράφησαν στην προανάκριση και έχουν σκοπόν εξακριβώσεως και μεγέθους του γεγονότος. Η ρεπόρτερ δεν μπορούσε να το αποφύγει και να αναφέρει απλώς ότι δέχθηκε ο νεαρός ασέλγειαν;;; Τα κείμενα των προανακρίσεων και των δικογραφιών δεν πρέπει να βλέπουν το φως της δημοσιότητος. 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ 16. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (14-20 ΑΠΡ. 2024) ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ π. Δημητρίου Μπόκου

Την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών τιμούμε τον μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας Ιωάννη τον Σιναΐτη (ηγούμενο του Σινά). Είναι ο συγγραφέας της «Κλίμακος», του περίφημου βιβλίου, στο οποίο εκτίθεται ο τρόπος ανάβασης στα πνευματικά σκαλοπάτια των αρετών.

Η προσευχή κατέχει καίρια θέση στην κλίμακα αυτή. Θα ερανισθούμε λοιπόν ελάχιστα ψήγματα από τη σοφία του αγίου Ιωάννου για την προσευχή, η οποία είναι «τροφή ψυχής, νου φωτισμός, απογνώσεως πέλυξ, ελπίδος απόδειξις». Και είναι πιο απαραίτητη για την ψυχή από όσο η αναπνοή για το σώμα.

Για να παραστούμε μπροστά στον Βασιλέα και Θεό μας, λέγει ο άγιος Ιωάννης, δεν πρέπει να πάμε απροετοίμαστοι. Βασική προϋπόθεση για να σταθούμε μπροστά στον Κύριο είναι να έχουμε τον χιτώνα της ψυχής υφασμένο ολόκληρο με το νήμα της αμνησικακίας. Αλλιώς, δεν θα ωφεληθούμε τίποτε από την προσευχή. Και το όλο ύφος της προσευχής ας είναι απλό, αποίκιλο, ανεπιτήδευτο. Ο τελώνης και ο άσωτος με ένα και μόνο λόγο συμφιλιώθηκαν με τον Θεό.

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ 15. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (7-13 ΑΠΡ. 2024) ΚΟΛΑΣΗ Ή ΕΥΛΟΓΙΑ π. Δημητρίου Μπόκου

 Λέει το ανέκδοτο, ότι μια ηλικιωμένη κυρία αποφάσισε να πληρώσει έναν καλό ζωγράφο να της φτιάξει το πορτρέτο της. Του λέει λοιπόν: «Ζωγράφισέ με να φοράω σκουλαρίκια με διαμάντια, περιδέραιο με ζαφείρια, βραχιόλια με σμαράγδια, καρφίτσες με ρουμπίνια και ένα χρυσό ρολόι Ρόλεξ». «Μα αφού δεν φοράς τίποτα από όλα αυτά, γιατί να το κάνω αυτό;» ρωτάει ο ζωγράφος. «Το ξέρω», απαντά εκείνη. «Σε περίπτωση όμως που εγώ πεθάνω πριν από τον άντρα μου, επειδή είμαι σίγουρη ότι θα ξαναπαντρευτεί, θέλω η καινούργια γυναίκα του να κάνει άνω-κάτω το σπίτι ψάχνοντας για όλα αυτά τα χρυσαφικά και να του κάνει την ζωή μαρτύριο».

ΣΤΗΝ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ .ΜΕΡΟΣ 13. ΣΠΥΡΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Όττο έσκυψε το κεφάλι του^. εγώ ¨ήρθα¨ από τη Ρουθηνία, στα Καρπάθια, και αμέσως μπήκα στο ¨κομάντο της πατάτας¨ . Στη συνέχεια με πήγαν στα μαγεριά^. ήταν ζεστά, δεν πεινούσα, αλλά είχε πολύ ξύλο ρε φίλε. Μάλλον έχω χάσει πολλά».

«Άρα ήσουν καλά φιλαράκο. Στη ράμπα θέλει κότσια και ψυχραιμία για να μη σπάσεις το κεφάλι σου στα βαγόνια ή για να μη σπάσεις το κεφάλι κάποιου SS”.  Ο Σάμι άρχισε να κλαίει. «Σταμάτα, αν σε δουν οι SS μπορεί α σε τσακίσουν στο ξύλο, αφού το ξέρεις πως είναι απρόβλεπτοι».

«Θα σου διηγηθώ μερικά τρομερά γεγονότα που έζησα, που είδα χωρίς να είμαι συμμέτοχος ή που άκουσα από τρίτους.

»Ένα πολύ δύσκολο έργο ήταν οι αποστολές με τους πολλούς νεκρούς. Όταν το ταξίδι  ήταν πολυήμερο και ταυτόχρονα η αποστολή ήταν πολυάριθμη, στα βαγόνια βρίσκαμε μόνο ή σχεδόν μόνο νεκρούς. Σκέψου να είσαι αναγκασμένος να βγάζεις 100 πτώματα στοιβαγμένα ως σαρδέλες, κολλημένα από τη σήψη τους με μια ανυπόφορη μυρωδιά και με τα ρόπαλα στην πλάτη σου … τι κάνεις φίλε, πώς αντέχεις, πώς συνεχίζεις;

ΣΤΗΝ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ.ΜΕΡΟΣ 12 .ΣΕΛ 151-180. ΣΠΥΡΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ

  Ο  Σάμι τοποθετήθηκε στην αίθουσα με τα ρούχα, έγινε βοηθός του επόπτη των γυναικών, αυτού που έδινε το τελικό ok στη διαλογή των ρούχων των δολοφονημένων Εβραίων μετά το ενδελεχές ψάξιμό τους για κρυμμένα χρυσαφικά και χρήματα.

Ουσιαστικά ήταν αυτός που μάζευε τα κλοπιμαία χρυσαφικά και τα μετέφερε στην επόμενη αίθουσα, τα παρέδιδε στον εκεί SS και γυρνούσε να βοηθήσει στη διαλογή.

Ως ράφτης που ήταν του ανατέθηκε η αξιολόγηση και η ¨επιμέλεια¨ των πολυτελών κομματιών –γούνες, μετάξια, κασμίρια.

Όταν ¨γνωρίστηκε¨ με τους υπεύθυνους τον κάλεσε ¨φιλικά¨ ο επικεφαλής SS και του ζήτησε μια χάρη: να του βρει ένα πουλόβερ μερινός για αυτόν και για τη γυναίκα του ένα φόρεμα λάμπσγουλ.  Ως αντάλλαγμα θα είχε τα στραβά μάτια του φρουρού, αν ο Σάμι τα έβρισκε με καμία κοπελίτσα από τον ¨Καναδά¨ .

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΝΕΑΡΩΝ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ !!!

 

Με την ευκαιρία της ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ,    της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ,

της ΗΜΕΡΑΣ της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ

Κυριακή, 24 Μαρτίου 2024, ώρα 21:00-22:45 (ώρα Μόσχας)

ώρα 20:00-21:45 (ώρα Ελλάδα)

την εκδήλωση δύνασθε να αναρτήσετε στους συνδέσμους

https://www.youtube.com/watch?v=wwcJhiRFyZw

http://www.hecucenter.ru/gr/videoarc/2432024_pagkosmia_enosi_ellinismoi_ekdilosi_gia_tin_ethniki_paliggenesia_.html

Μόσχα, 27 Μαρτίου 2024

          Αγαπητοί φίλοι,

      Με την ευκαιρία της Επετείου της Εθνικής Παλιγγενεσίας, σε κλίμα έντονης συναισθηματικής φόρτισης και πατριωτισμού, παρά τις τεχνικές δυσκολίες, που προέκυψαν,  πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 24 Μαρτίου 2024 παγκόσμια διαδικτυακή εορταστική εκδήλωση, διοργανωθείσα από τον κοινωνικό οργανισμό Παγκόσμια Ένωση Ελληνισμού - International Hellenic Association (έτος ίδρυσης – 1965, https://professors-phds.com/new/ ), με τη συμμετοχή νεαρών σπουδαστών ελληνικής γλώσσας της διασποράς, της ελληνικής ομογένειας, του απανταχού Ελληνισμού.

Για το οικονομικο φοροουμ Θρακης.

 Όταν διαβασα για το οικονομικο φοροουμ Θρακης σκεφτηκα αμεσως να γραψω κατι αλλα επισης σκεφτηκα ότι εκει πανω υπαρχει ενας καλος φιλος που τα κατεχει καλυτερα. Του ζητησα λοιπον να με ενημερωσει όταν γραψει κατι ώστε να το προωθησω.

 

Αν βαριεστε να το διαβασετε ολο πηγαινετε στα κοκκινισμενα.

 

Φ

  

Για το East Macedonia & Thrace Forum

 

                H διεξαγωγή συνεδρίων, όπως το East Macedonia & Thrace Forum, λογικά συμβάλλει στην ανάδειξη τοπικών και περιφερειακών προβλημάτων και στον τρόπο επίλυσής τους. Αρκεί βέβαια να μη στοχεύει στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, τη χειραγώγησή της δηλαδή προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτά γράφονται διότι εντυπωσιάζει το γεγονός ότι το East Macedonia & Thrace Forum, ξεκίνησε μόλις πέρυσι ενώ οι προϋποθέσεις ανάπτυξης, εκθετικής μάλιστα ανάπτυξης της Θράκης, δημιουργήθηκαν από το 1991 με τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ, με μετατροπή του λιμένα Αλεξανδρούπολης σε κέντρο του διεθνούς διαμετακομιστικού εμπορίου που θα συνένωνε εμπορικά την Ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική και την Εγγύς Ανατολή με την Ανατολική και Βόρεια Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα.

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ 14. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (31 ΜΑΡ.-6 ΑΠΡ. 2024) ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ π. Δημητρίου Μπόκου

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας δεν έκλεισε. Συνεχίζεται και τη Β΄ Κυριακή των Νηστειών, με τη μνήμη του μεγάλου αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Ο άγιος Γρηγόριος έζησε τον 14^ο αι. και υπήρξε ένας από τους σοφότερους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Όλη του η ζωή υπήρξε ένας μεγάλος αγώνας για την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας και ιδιαίτερα για το μεγάλο κεφάλαιο της θεολογίας μας που αφορά την ομοίωση του ανθρώπου με τον Θεό και την τελική ένωση μαζί του (θέωση).

Ο άγιος Γρηγόριος καταπολέμησε την αιρετική διδασκαλία της δυτικής χριστιανοσύνης, η οποία με το ορθολογιστικό-σχολαστικιστικό πνεύμα της αποφαινόταν, ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά πραγματική-οντολογική ένωση με τον Θεό, επειδή η ουσία του είναι αμέθεκτη και απρόσιτη (απλησίαστη). Οι απόψεις αυτές εκφράζονταν κυρίως από τον μοναχό Βαρλαάμ της Καλαβρίας (Κάτω Ιταλίας), που υπό την επίδραση της λατινικής θεολογίας έλεγε, ότι ο μόνος τρόπος να γνωρίσουμε τον Θεό είναι η λογική.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Σύσταση του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά για προστασία από την «αφρικανική σκόνη»

 

Πειραιάς, 28 Μαρτίου 2024

  Την αποφυγή πολλών μετακινήσεων εκτός σπιτιού και την προληπτική χρήση προστατευτικής μάσκας στο πρόσωπο συνιστά ειδικά στα άτομα με σοβαρά αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα ο Ιατρικός Σύλλογος Πειραιά, λόγω των βεβαρυμένων ατμοσφαιρικών συνθηκών, σήμερα Πέμπτη 28 Μαρτίου.

Από νωρίς το πρωί παρατηρείται υψηλή συγκέντρωση αφρικανικής σκόνης, η οποία σε συνδυασμό με την έντονη κυκλοφοριακή συμφόρηση και τη μέτρια συγκέντρωση μικροσωματιδίων P10 στον αέρα από το νωρίς το πρωί, μπορεί να προκαλέσει αύξηση εισαγωγών σε νοσοκομεία με αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα, παιδικό άσθμα ή και αρρυθμίες.

Διπλωματική ατοπία σε βάρος της Ρωσίας!!! Μιχαήλ Στρατουδάκης

 Η Διπλωματία είναι η πολιτική τέχνη - δύναμη η οποία μπορεί να καλύψει ευσχήμως δυσμενή γεγονότα ή να αποτρέψει άλλα κατά το μάλλον ή ήττον σοβαρά και επικίνδυνα. Διαχρονικώς έχει αποτρέψει πλειστάκις και την κήρυξη πολέμων! Χώρα με ανεπτυγμένην  την Διπλωματίαν, έχει επιτύχει πολλά και ποικίλα οφέλη για τον Λαόν της.

Η Ελλάδα έχει ανεπτυγμένη την  Διπλωματίαν; Ας έχομεν επιφυλάξεις. Το τελευταίον συμβάν με την Ρωσίαν δείχνει χαμηλόν επίπεδον χειρισμού αυτής. Το συμβάν.

Κατ΄ έτος το Ελληνικόν Κράτος δια του Υπουργείου Εξωτερικών προσκαλεί μεταξύ άλλων επισήμων  και τους διπλωματικούς υπευθύνους όπως παραστούν στις ετήσιες εορταστικές εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της Χώρας από τον οθωμανικόν ζυγόν. Τους πρώτους Διπλωμάτες που καλούσε επί έτη η Ελλάδα, από την  απελευθέρωση  μέχρι σήμερα σε εκδηλώσεις ήταν οι Ρώσοι για να εκφράσει την απέραντην ευγνωμοσύνην της προς το Κράτος αυτό το οποίον συνέβαλε αποφασιστικώς στην  απελευθέρωση της Ελλάδος. Όχι με λόγια αλλά με ναυτικές δυνάμεις και  πεισματικήν θέληση για την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος!!  Και το επέτυχε.

ΣΤΗΝ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ.ΜΕΡΟΣ 11. ΣΕΛ 131-150.ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

 Έπρεπε να ζήσουν κόντρα στα σχέδια των ναζί ή έπρεπε να αυτοκτονήσουν,  να απελευθερωθούν ενωρίτερα από όλα τα δεινά και να μειώσουν έτσι την περίοδο αναμονής του βέβαιου θανάτου τους;

Και όπως το έθεσε ένας επιζήσας, θετικά απάντησαν όσοι ξεπέρασαν το φόβο τα ζωής και επέζησαν, ενώ αρνητικά απάντησαν και αυτοκτόνησαν ή έγιναν muselmanner και πέθαναν όσοι ξεπέρασαν το φόβο του θανάτου!

Όσοι ήθελαν να ζήσουν όσο το δυνατό περισσότερο το επιθυμούσαν και για έναν ακόμα λόγο: αν δεν επιβίωναν θα είχαν δικαιώσει τους δολοφόνους τους^. «Ανήμποροι» θα ισχυρίζονταν, «τα είχαμε πει, ανάξιοι να ζήσουν, ήταν οι υπάνθρωποι»!

ΟΙ 92 ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΙ ΒΑΛΥΡΑΙΟΙ ΤΟΥ 1821 ΑΠΟ ΤΑ ΓΑΚ ΑΘΗΝΩΝ .ΕΞΗ ΦΑΚΕΛΟΙ ΑΡΙΣΤΕΙΩΝ (32, 43, 144, 220,258, ΚΑΙ 283) ΑΠΟ ΤΟΥΣ 307

   ΕΡΕΥΝΑ, ΜΕΛΕΤΗ, ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ  

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.

Υπάρχουν τα  πρωτότυπα  και μπορούν να σταλούν   αφιλοκερδώς ηλεκτρονικά σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο σε κάθε απόγονο  η και το φάκελό και τεκμήριο για όποιον θέλει να ψάξει με σωστή καθοδήγηση

Δημοσιεύουμε 2 πρωτότυπα αντίγραφα που περιέχουν τα ονόματα των αριστούχων βαλυραίων ένα πρωτότυπο από κάθε φάκκελο αριστείων 258 και 283

GRGSA-CSA_PAO007.00 ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΩΝ

ΦΑΚΕΛΟΙ ΑΡΙΣΤΕΙΩΝ 258, 283, 220, 32, 43, 144, 47, 49

Φ 258 (371 ΛΗΨΕΙΣ  ΣΕ 19 ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΡΙΣΤΕΙΩΝ 1844, 6 ΛΗΨΕΙΣ )

ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΩΝ ΤΖΕΦΕΡΕΜΙΝΙ   ΛΗΨΗ   ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΙ  (55  7), ( 69 7 ), (129 1 ), (147  2),  (161-2  27)

Διαβάστε περισσότερα »

ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ ,ΣΠΥΡΟΥ ΧΑΡΑΛΜΠΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕΛ.101-130

Έτσι με συνοπτικές διαδικασίες ο Σάμι ¨μπήκε¨ στο ανοιχτό γκέτο της πόλης και βρέθηκε συγκάτοικος με άλλον έναν ράφτη από το εργοστάσιο. Ο ράφτης του έπιασε κουβέντα μετά τις συστάσεις, του είπε κάποια από τα μυστικά της δουλειάς και τον ρώτησε πώς βρέθηκε εκεί.

Ήταν φανερό ότι ήταν ¨άνθρωπος¨ του Μόουζες.

Ο Σάμι του είπε ό,τι έγραφαν τα πλαστά χαρτιά από τη Ζαβιέρτσι, τίποτα παραπάνω και ξάπλωσε ανήσυχος για το ¨αύριο¨, κοιμήθηκε ελάχιστα εκείνο το βράδυ,

Την άλλη ημέρα, παρότι Σάββατο, ο Μόουζες τον παρουσίασε στο Συμβούλιο και ζήτησε να καταχωρηθεί στην Κοινότητα με την ιδιότητα του εξειδικευμένου ράφτη παντελονιών.

Όταν έφυγε από το Ολκούζ απείχε 28 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή από το Μόρντζεϊοφ,  όταν έφτασε στο Χρζάνοβ απείχε 20 χιλιόμετρα σε ευθεία από το σπίτι που ¨φιλοξενούσε τη μάνα του και την κόρη του^. αυτό δεν το ήξερε ούτε μπορούσε να το διανοηθεί ο Σάμι.

Αυτός σκεφτόταν για τους δικούς του μόνο ένα πράγμα: «Πού να είναι;»

«ΑΙΩΝΙΑ ΛΑΜΨΗ ΟΜΟΡΦΙΑΣ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»

 ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙΝОΥΡΙО ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ

ΠΑΛΙ και ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ !!!

Διαδικτυακός κύκλος διαλέξεων στην ιστορία της τέχνης

26 Μαρτίου 2024г., 19:00, online

https://us06web.zoom.us/j/87233486438?pwd=5nKuFVObhLCgQa0kU1nHc2ZEIWvqgw.1

Meeting ID:  872 3348 6438

Passcode: 553893

Μόσχα, 25 Μαρτίου 2024

Αγαπητοί φίλοι,

Το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. είναι στην ευχάριστη θέση να σάς παρουσιάσει τον καινούριο κύκλο διαλέξεων, στη ρωσική, αφιερωμένο στην ιστορία της τέχνης, «Αιώνια λάμψη ομορφιάς. Η Ελληνική και Βυζαντινή καλλιτεχνική παράδοση» από τον ιστορικό της τέχνης, εξειδικευμένο στην ιστορία της αρχαίας ρωσικής και βυζαντινής τέχνης Αλεξάντρ Ζβέρεβ. Στο πλαίσιο του εν λόγω κύκλου διαλέξεων, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας προσκαλέσουμε στην όγδοη διάλεξη του κύκλου  με θέμα:

«ΑΡΧΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ, ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ, ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ. Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»

Η Επανάσταση του 1821 έχει μείνει ατελής, ανολοκλήρωτη. Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης

 Την πρωτοχρονιά του 1822 στην Πιάδα, τη σημερινή Νέα Επίδαυρο, έπειτα από δέκα μέρες εργασιών, τα 59 μέλη της Εθνοσυνέλευσης καταλήγουν στη συγκλονιστική ληξιαρχική πράξη γέννησης του έθνους:

 

«Εν ονόματι της Αγίας αδιαιρέτου Τριάδος. Το Ελληνικόν Έθνος, το υπό την φρικώδη οθωμανικήν δυναστείαν, μη δυνάμενον να υποφέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας κηρύττει σήμερον διά των νομίμων παραστατών του, εις εθνικήν συνηγμένων Συνέλευσιν, ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν».

(https://armyvoice.gr/2023/03/d-christopoylos-25i-martioy-2023/?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_term=2023-03-27&utm_campaign=++Armyvoice )

Τι ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα; Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης

 

Όταν βλέπω αιρετούς στους επισήμους , αυτούς τους κουτοπόνηρους που έχουν φέρει την Ελλάδα στα πρόθυρα της ιστορικής κατάρρευσης και τον λαό σε πρωτόγνωρα επίπεδα αμορφωσιάς, να χαμογελούν αυτάρεσκα και να προβάλλουν εγωιστικά τον εαυτό τους, δεν πάω σε καμία παρέλαση και σε καμία εκδήλωση, ούτε καν στην Θεια Λειτουργία.

 

Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης

 

Στον χώρο των επισήμων, κατά την διάρκεια μιας μαθητικής ή στρατιωτικής παρέλασης , τι δουλειά έχουν πολιτικοί και πολιτειακοί; Τι δουλειά έχουν βουλευτές και δήμαρχοι; Τι δουλειά έχουν οι αποτυχημένοι πολιτικάντηδες που οδηγούν έναν ολόκληρο λαό σε πνευματική φτώχεια και οικονομική μιζέρια; Τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί που στην συντριπτική πλειονότητα του – υποπτεύομαι – ότι κάνουν μπίζνες σε βάρος των πολλών;

ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ. ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟ.ΣΠΥΡΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕΛ.71-100

των ναζί αλητήριων φίλων του, αλλά με την ενεργή συνδρομή ενός ολόκληρου λαού που εκστασιαζόταν από τις στολές και τα παράσημα μα πάνω από όλα ενός λαού που ήθελε να είναι το αφεντικό!

Και ως αφεντικά είχαν το δικαίωμα, έτσι έλεγαν, να δέρνουν όποιον, όποτε και για ό,τι αυτοί ήθελαν. Το κόλπο του ¨παλιού¨ με τη λούφα δεν έπιανε πάντα ειδικά όταν η προσπάθεια  να εφαρμοστεί γινόταν από ατζαμήδες. Και ο Σάμι εκείνη την εποχή ήταν ένας από τους ατζαμήδες. Έτσι ο επιστάτης είδε το Σάμι που έριχνε μια γεμάτη και δύο τζούφιες φτυαριές στο φορτηγό. Το βράδυ μετά την αναφορά κατέβασε το παντελόνι και το τρύπιο του σώβρακο και ¨γεύτηκε¨ τα 25 κτυπήματα.[1]

Δεν έβγαλε άχνα, αλλά όλη τη νύχτα  έτρεμε και αιμορραγούσε.

ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ. ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ.ΣΠΥΡΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ .ΣΕΛ 61-70

Έτσι ακριβώς το είχαν υπολογίσει και σχεδιάσει οι Γερμανοί!

Τι θα έτρωγαν, πώς θα περνούσαν χωρίς χρήματα, πώς θα ζεσταίνονταν τον χειμώνα -που έφτανε- οι άνθρωποι αυτοί; Δεν ενδιέφεραν τους Γερμανούς αυτά τα μικροπράγματα, αυτά όμως ήταν τα ερωτήματα στα οποία προσπαθούσαν να απαντήσουν οι Εβραίοι αλλά και πολλοί χριστιανοί κάτοικοι της πόλης.

Όλοι ήξεραν πως τους περίμενε ένας δύσκολος χειμώνας, οι Γερμανοί είχαν δείξει το ανάλγητο πρόσωπό τους^. περίμεναν χιλιάδες θανάτους^. όλοι ήξεραν πως ελάχιστα μπορούσαν να κάνουν ενάντια σε αυτό το επερχόμενο, προσχεδιασμένο φονικό.

Ένα πέπλο φόβου κάλυπτε την όμορφή πόλη^. όλοι και κυρίως οι Εβραίοι ζούσαν με το φόβο του ξυλοδαρμού, της κατάδοσης, της σύλληψης.

Μα και οι μη Εβραίοι δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση, εκτός αν ήταν συνεργάτες των Γερμανών ή καταδότες Εβραίων και χριστιανών που βοηθούσαν Εβραίους.

Καταδότης, ήταν το νέο επάγγελμα που αναπτύχθηκε ραγδαία στην κατεχόμενη Ευρώπη. Ήταν η νέα ειδικότητα που εισήγαγαν και προώθησαν οι Γερμανοί σε όλες τις κατεχόμενες από αυτούς χώρες. Ήταν το δικό τους, το αγαπημένο τους χαρακτηριστικό!

Τότε ήταν που περιουσίες ολόκληρες άλλαζαν χέρια σε μια νύχτα.

Τότε ήταν που οι Σουδήτες ¨πληρώθηκαν¨ για τις υπηρεσίες τους στον Φύρερ τους.

Τότε ήταν που οι βιτρίνες των καταστημάτων γέμισαν με σβάστικες μαζί με εκείνες τις απαίσιες απαγορευτικές πινακίδες:

JUDEN VERBOTEN – Απαγορεύονται οι Εβραίοι!

Αυτό έγραφαν οι πινακίδες και τις έβρισκες παντού: στα πάρκα, στις πλατείες,  στις πισίνες, στους κεντρικούς δρόμους …

JUDEN VERBOTEN!

Και σε λίγο σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη οι λαοί θα έβλεπαν γραμμένη και θα μάθαιναν το νόημα της λέξης VERBOTEN!

 

 

 Στα τέλη του φθινόπωρου του 1940 έβρεξε πολύ, το ποτάμι φούσκωσε και πλημμύρησε για ημέρες την περιοχή δυτικά της Ακτής. Όταν υποχώρησαν τα νερά φάνηκε η αλήθεια^, μέσα στις λάσπες περαστικοί αντίκρισαν ανθρώπινους σωρούς. Οι περισσότερες από αυτές ήταν σε άσχημη κατάσταση, όμως περίπου δέκα ήταν αναγνωρίσιμες κυρίως από τα ρούχα που έφεραν πάνω τους.

Ένας γείτονας πήγε τα νέα στη γιαγιά Χάννα: «Ε, Χάννα, ένας από τους πεθαμένους φοράει το αγαπημένο πουλόβερ του Ματθία» της είπε, «εκείνο το πράσινο με τις γκρι γραμμές»^. όλοι το γνώριζαν το πουλόβερ που του είχε πλέξει η γυναίκα του.

Η Χάννα μαζί με πολλές γυναίκες από την Ακτή και έτρεξαν προς τις όχθες του Όντερ. Υπήρχε πολύ λάσπη, αλλά δεν τις εμπόδισε να φτάσουν εκεί που ήταν το μακάβριο εύρημα. Πέντε έξη άντρες είχαν φέρει μαζί φτυάρια, τσαπιά κι ένα κάρο.

Μάζεψαν τα οστά που ήταν διάσπαρτα και οι άντρες με το φτυάρια ανασκάλεψαν την υγρή ακόμα άμμο και κόντεψαν να πεθάνουν από το σοκ.

Βρήκαν το αυλάκι – τάφο και εκεί μέσα υπήρχαν ακόμα γύρω στα 60 πτώματα, όλα τους κομμένα σχεδόν στη μέση από τις ριπές του πολυβόλου και όλα με μια τρύπα στο κρανίο. Οι άθλιοι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους διασκέδαζαν ρίχνοντας και την αχρείαστη χαριστική βολή στα θύματά τους.

Τα αναγνωρίσιμα πτώματα, όπως αυτό του Ματθία πλύθηκαν με νερό και σωριάστηκαν πάνω στο κάρο. Το θέαμα ήταν τόσο μακάβριο που δεν επέτρεπε κλάματα, μια παγωμένη βουβαμάρα επικρατούσε όση ώρα γίνονταν τα απαραίτητα.

Ο λάκκος με τα πτώματα σκεπάστηκε και γύρω, γύρω οι άντρες στερέωσαν χοντρά κλαριά για να συγκρατηθούν όσο ήταν δυνατό η άμμος και το χώμα και να μην έχουν τα ίδια πάλι. Ένα άλλο κάρο έφερε κάμποσες μεγάλες πέτρες και τοποθετήθηκαν πάνω από το κλαριά που σκέπαζαν τον ομαδικό τάφο.

 

Τα πτώματα επάνω στο κάρο ήταν το πρόβλημα. Τι θα τα έκαναν; Να τα έθαβαν επιτόπου ή να τα πήγαιναν στο νεκροταφείο της Ακτής;

Αποφάσισαν να κάνουν το πρώτο, οι Γερμανοί θα εμφανίζονταν και κανείς δε μπορούσε να μαντέψει την αντίδρασή τους. Θα τους έλεγαν, πως για τη δημόσια υγεία έκαναν όσα έκαναν εκείνο το πρωινό.

Έσκαψαν πέντε μεγάλους λάκκους όσο πιο μακριά μπορούσαν από το ποτάμι κι έθαψαν τα δέκα πτώματα λέγοντας και τις απαραίτητες προσευχές στα πολωνικά οι άντρες και στα γίντις οι γυναίκες. Μετά θάνατο επέρχεται η ισότητα και η δικαίωση.

Η Χάννα έμεινε με τον άντρα της όσο πιο πολύ μπορούσε. Κοιτάζοντας το γκριζοπράσινο πουλόβερ θυμόταν τις καλές ημέρες, όταν το έδειχνε με καμάρι ο ίδιος  στους φίλους του. Κι εκείνη την αποφράδα ημέρα που τους μάζεψαν, η Χάννα του το έδωσε να το πάρει μαζί του, είχαν αρχίσει τα κρύα κι ο άντρας της έπασχε από βρογχικά^. «Για να μην κρυώσεις» του είπε κι εκείνος γέλασε και δεν απάντησε. 

Το θυμόταν η Χάννα εκείνο το θλιμμένο γελάκι του άντρα της και σκεφτόταν πως ίσως ο Ματθίας ήξερε τι θα γινόταν τότε, αλλά δεν της είπε τίποτα.

Μα πότε να της έλεγε τις σκέψεις του; Όλα έγιναν τόσο γρήγορα εκείνη την ημέρα.

Αλλά ναι, ο Ματθίας δεν της είχε πει τους φόβους του και τα σχέδιά του για το μέλλον τους με τους Γερμανούς πάνω από το κεφάλι τους.

Η  Χάννα δεν ήξερε να διαβάζει, κι όταν βρήκε εκείνο το φάκελο μέσα στο μπαούλο -κάτω από το Tallit -το σάλι της προσευχής- και το Κippah -το σκουφάκι της προσευχής- τον έδωσε στην Ταβιθά να τον ανοίξει.

Μέσα στο φάκελο υπήρχαν αρκετά χρήματα -ζλότι και ράιχσμαρκ-, ένα σημείωμα και μερικά κοσμήματα: ένα αντρικό δακτυλίδι, ένα ρολόι τσέπης επίχρυσο, ένα ζευγάρι χρυσά σκουλαρίκια, ένα μενταγιόν, ένα ασημένιο βραχιόλι και μια γυναικεία ολόχρυση καρφίτσα.

«Για τα δύσκολα που έρχονται», έγραφε το σημείωμα, «να μου φιλήσεις τα παιδιά και να τα προσέχεις» κι έκλεινε με μια προφητεία.

 «Εγώ θα φύγω, δε θα σας ξαναδώ^. θα μας σκοτώσουν αυτοί οι αγριάνθρωποι στο όνομα του τρελού τους θεού, του Αδόλφου Χίτλερ».

Δεν είχε ημερομηνία το σημείωμα, οι γυναίκες δεν ήξεραν πότε γράφτηκε, όπως δεν ήξεραν για τα κοσμήματα. Το ρολόι ήταν του Ματθία, το ήξεραν.

 Έκλαψαν και αναρωτήθηκαν πότε και γιατί ο Ματθίας αγόρασε κι έκρυψε τα κοσμήματα, γιατί αυτά δεν προορίζονταν να φορεθούν.

Τότε, οι δυο γυναίκες δεν μπορούσαν να ξέρουν πως η ζωή της Χάννα και της Σανέ θα εξαρτιόταν από αυτά, ούτε μπορούσαν να ξέρουν τη μοίρα της Ταβιθά και του μικρού Ιακώβ.

Εκείνη τη νύχτα η Ταβιθά έκρυψε και τα δικά της κοσμήματα του γάμου: ένα ολόχρυσο κολιέ, ένα μονόπετρο και μια τιάρα ασημένια με σμαράγδια, πράσινους αβεντουρίτες και αζουρίτες.

Έσκαψε στην μέσα τη μικρή αποθήκη δίπλα στο κοτέτσι και έθαψε όλα τα κοσμήματα και τα χρήματα, απλά κράτησε λίγα ζλότι για τις αναγκαίες αγορές τροφίμων, όταν και αν αυτά υπήρχαν.

Τα ραφτάδικο είχε κατασχεθεί από τις Αρχές, ευτυχώς οι γυναίκες είχαν προλάβει να πάρουν μια παλιά ραπτομηχανή στο σπίτι κι έτσι μπορούσαν να ράβουν τα μπαλώματα στα ρούχα των φτωχών ή μάλλον των φτωχοποιημένων χωρικών. Για καινούργια ρούχα ούτε λόγος. Ούτε αυτές θα τα κατάφερναν, ούτε και υπήρχαν χρήματα και διάθεση εκ μέρους των συγχωριανών τους για τέτοιες πολυτέλειες!

Οι Πολωνοί έπρεπε να φυτοζωούν για να ζουν άνετα οι Γερμανοί, το έμαθαν καλά το μάθημα αυτό εκεί στη στροφή του ποταμού. Κι ευτυχώς που ζούσαν εκεί στη στροφή: μπορούσαν οι ψαράδες να πιάσουν ψάρια -κρυφά βέβαια- και να τα  ανταλλάσσουν με πατάτες ή αυγά, όταν δεν τα είχαν κλέψει όλα αυτά εκείνοι οι ¨πολιτισμένοι αγροίκοι¨ αφεντάδες!

Και ¨έφτασε¨ ο πιο κρύος χειμώνας από τις αρχές του 20^ου αιώνα με τους παγωμένους βόρειους άνεμους να διαλύουν τα πάντα. Και το ποτάμι πάγωσε πιο νωρίς, έτσι έγινε χρονοβόρο και δύσκολο το ψάρεμα της πέστροφας^. κι ήταν οι Γερμανοί με τους απαίσιους καταδότες συνεργάτες τους πανταχού παρόντες …

 

Ήταν 1941 όταν ο Χάνς Φράνκ, ένα από τα αφεντικά της Πολωνίας, δήλωνε ανερυθρίαστα: «Δεν ζητάω τίποτα από τους Εβραίους εκτός από το να εξαφανιστούν».

Ο πόλεμος δεν έλεγε να τελειώσει, αντίθετα από τα μέσα του καλοκαιριού οι Γερμανοί επιτέθηκαν στη Ρωσία, οι δυο ¨φίλοι¨ -Χίτλερ και Στάλιν- που είχαν διαμελίσει την Πολωνία το 1939 έγιναν αναπάντεχα άσπονδοι εχθροί.

Αυτό έβλεπε ο φτωχός Πολωνός βιοπαλαιστής, που δεν ήξερε τι ωρυόταν τόσα χρόνια εκείνος ο περίεργος άνθρωπος με το μισό μουστάκι. Οι φτωχοί αυτοί άνθρωποι δεν είχαν την πολυτέλεια του ραδιόφωνου και της εφημερίδας.

Η Πολωνία πλήρωνε τα έξοδα κατοχής και ταυτόχρονα έτρεφε τους Γερμανούς, όπως όλη η τότε κατεχόμενη Ευρώπη. Ο τόπος γέμιζε σιγά, σιγά από πεινασμένα παιδιά, από ορφανά παιδιά, από ανάπηρα παιδιά, από ¨χαμένες¨ γυναίκες, από υπερήλικες με αποστεωμένα πρόσωπα χριστιανούς μα κυρίως από λιμοκτονούντες Εβραίους που δεν είχαν εγκλειστεί ακόμα στα γκέτο.

Την ίδια εποχή μια ήδη δυσάρεστη κατάσταση εντάθηκε απότομα: όλο και πιο συχνά άνθρωποι που περπατούσαν αμέριμνοι ακαριαία χάνονταν, αρπάζονταν, φορτώνονταν σε κλειστά φορτηγά βαγόνια κι οδηγούνταν ως δούλοι στη Γερμανία.

Το δουλεμπόριο ξαναεμφανίστηκε στην Ευρώπη, οι Γερμανοί ήταν οι ηθικά και πρακτικά υπεύθυνοι^. μεθυσμένοι από τη χαρά της εφήμερης νίκης έκαιγαν, έσφαζαν, άρπαζαν από πατάτες μέχρι ανθρώπους.

Πρωταγωνιστές τους ήταν εκείνοι οι παλληκαράδες των SS, τα ξανθά αγόρια που μεγάλωσαν με τα ¨ιδανικά¨ των ναζί και ορκίστηκαν στο όνομά του λικνιστού, όπως εκείνος ο παράξενος Άϊχμαν που κανόνιζε τις ¨μεταφορές¨ των Εβραίων, καταπώς έλεγαν όσοι γνώριζαν λίγα πράγματα παραπάνω στην Ακτή και τη γύρω περιοχή.

Τη χρονιά εκείνη, το 1941, δούλευαν ως σκλάβοι στα εργοστάσια/κάτεργα της πολεμικής βιομηχανίας και στα χωράφια 1,3 εκατομμύρια Πολωνοί –άνδρες και γυναίκες- και πάνω από ένα εκατομμύριο Ρώσοι αιχμάλωτοι.

Αυτοί, οι Ρώσοι αιχμάλωτοι, βρίσκονταν στο τελευταίο σκαλοπάτι της ανθρώπινης κλίμακας, όπως την εννοούσαν οι Γερμανοί αφεντάδες. Ήταν οι πρώτοι που πέθαιναν από την εργασία δια της εσκεμμένης πείνας, τους ακολούθησαν οι Εβραίοι στα γκέτο, στη συνέχεια οι υπόλοιποι Εβραίοι και τέλος οι πολίτες –κυρίως οι σοσιαλιστές και οι κομμουνιστές- όλης της Ευρώπης στα στρατόπεδα εργασίας! 

Και σαν να μην έφτανε η αρπαγή των δούλων εργατών μια νέα είδηση κυκλοφόρησε σε ολόκληρη την πρώην Πολωνία και έφτασε ως την Ακτή: τα ξανθά παιδιά –κυρίως τα αγόρια- αρπάζονταν μέρα μεσημέρι μέσα από τα σπίτια τους, μέσα από τα χέρια των γονιών τους για να δοθούν σε άτεκνους Γερμανούς, για να γίνουν  ¨Γερμανοί¨.

Ο Χίτλερ χρειαζόταν αίμα για τον συνεχιζόμενο πόλεμο και το έβρισκε στους ¨Αρίους¨ Πολωνούς^. οι Εβραίοι δεν κινδύνευαν από αυτή τη δράση.

Επιτέλους ένιωθαν και αυτοί μια σταλιά αλληλεγγύη για τις διώξεις τους^.  την αλληλεγγύη που εκπορευόταν από τα βάσανα των χριστιανών, μα ταυτόχρονα τους έγινε φανερό ότι τα βάσανά τους δεν θα είχαν τελειωμό, αντίθετα θα γινόταν όλο και πιο βίαια.

Στα τέλη του καλοκαιριού του 1941, κι ενώ όλοι πίστευαν πως η επίθεση στη Ρωσία θα μείωνε τη βία των Γερμανών προς τους Πολωνούς και ειδικά προς τους Πολωνοεβραίους, οι δολοφόνοι των Einsatzgruppen σκότωναν πλέον αδιάκριτα άνδρες, γυναίκες και παιδιά εβραϊκής  καταγωγής, ενώ μέχρι τότε δολοφονούσαν κυρίως άνδρες Εβραίους.

Οι ομαδικοί τάφοι αυξάνονταν και πληθύνονταν και ταυτόχρονα γίνονταν τεράστιοι, ήταν σχεδόν αδύνατο να παραμείνουν κρυφοί.

 Όλοι οι Πολωνοί έτρεμαν όταν έπεφτε η νύχτα.

Οι γυναίκες έδιωχναν τους άντρες τους από τα σπίτια κι έκρυβαν τα μικρά παιδιά τους στα πατάρια και στα υπόγεια κελάρια.  

«Μητερούλα» έλεγε η Ταβιθά στην Χάννα, «Κάτι πρέπει να κάνουμε», «ναι, αλλά τι;» απαντούσε με ερώτηση η πεθερά της.

Δεν ήταν εύκολο δυο γυναίκες μόνες με το αστέρι του Δαυίδ στο μανίκι με δύο μικρά παιδιά να προστατεύσουν,  να αποφασίσουν τα μελλούμενα.

Οι πληροφορίες τους ήταν ελάχιστες, αντικρουόμενες και παράξενες για να είναι αληθινές. Τι να πιστέψουν:

ότι ο κόσμος που ήξεραν διαλυόταν,

ότι οι άνθρωποι έγιναν κακοί τόσο κακοί,

ότι η ζωή τους δεν άξιζε τίποτα,

ότι ¨αύριο¨ θα μπορούσαν να είναι νεκρές επειδή έτσι θα ήθελε ο όποιος γείτονάς τους,

ότι η πείνα θα τις σκότωνε για να μη λείψει το βούτυρο και η μαρμελάδα στα γερμανόπουλα, όταν τα δικά τους παιδιά έπεφταν κάτω σαν τις μύγες από την πείνα και το κρύο;

Ήταν κάτι τέτοιες στιγμές κατά τις οποίες η Ταβιθά αναρωτιόταν για τις επιλογές της. Τον αγαπούσε τον Σάμι, αλλά ίσως ήταν λάθος να φέρουν στον κόσμο το γιο τους τον Ιάκωβο σε αυτούς τους δύσκολους χρόνους.

Ναι, τότε ¨οσμίζονταν¨ τις δυσκολίες των καιρών, ¨έβλεπαν¨ το κακό να πλησιάζει, αλλά δεν περίμεναν η ζωή να γίνει τόσο άδικη για αυτούς.

Ήταν νέοι, τα σώματά τους δεν υπάκουαν στη λογική.

Αυτά σκεφτόταν, όταν είχε αγκαλιά της το μικρό αγόρι χωρίς να μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτα για αυτό. Είχε κλείσει τα δύο, αλλά ήταν ισχνό και αδύναμο^. χωρίς γάλα ένα μωρό δύσκολα αναπτύσσεται και η Ταβιθά δεν είχε γάλα, αλλά του τραγουδούσε νανουρίσματα να το ηρεμεί και να το κρατά μέσα στην κούνια του ζεστό όσο πιο πολύ χρόνο μπορούσε.

Για να ξεγελά την πείνα του μωρού η Ταβιθά του έδινε λίγο ζεστό χυλό από αλεύρι και λίγο γάλα που της εξοικονομούσαν οι χριστιανοί συγγενείς της.

Ένιωθε προδομένη από τον Σάμι αυτές τις ώρες, ένιωθε πως έκανε λάθος που τον προέτρεψε και του επέτρεψε να φύγει^. αλλά αμέσως μετάνιωνε για αυτές τις σκέψεις κι έκλαιγε με το μωρό αγκαλιά.

Πού να ήταν ο Σάμι;

Οι δύο γυναίκες σκέφτονταν σοβαρά πως έπρεπε, ήταν αναγκαίο πια, να φύγουν από το χωριό για να ξεφύγουν από τον βέβαιο θάνατο τους.

Να φύγουν, αλλά να πάνε πού, πώς να μετακινηθούν και κυρίως πότε έπρεπε να το κάνουν; Η πληροφόρηση που είχαν ήταν ελάχιστη και πάντα κακά μαντάτα άκουγαν!

Δεν είχαν και πολλές επιλογές. Οι χριστιανοί συγγενείς της Ταβιθά που έμεναν εκεί δίπλα ήταν αδύνατο να βοηθήσουν. Θα ήταν ανόητο και καθοριστικό για τις ζωές όλων να τις κρύψουν αυτοί. Προφανώς θα ήταν ο πρώτος στόχος. Ήταν τόσο τραγικό για τους συγγενείς της Ταβιθά όλο αυτό που γινόταν μπροστά στα μάτια τους, τόσο τραγικό να μη μπορούν να κάνουν σχεδόν τίποτα. Αργά τις νύχτες μπορούσαν να δώσουν λίγο γάλα ή βούτυρο στις δύο γυναίκες.

Δύο ήταν, λοιπόν,  οι επιλογές τους: Πράγα ή Σόσνιοβιετς, εκεί δίπλα στο Κατοβίτσε.

Θα προλάβαιναν;

Τρένα δεν υπήρχαν για τους Εβραίους και με τα πόδια ούτε που να το σκεφτούν. Δυο Εβραίες στους δρόμους με δύο μικρά παιδιά και με τους μπόγους παραμάσχαλα μάλλον δε θα πήγαιναν και πολύ μακριά, άσε που απαγορευόταν η μετακίνησή τους.

Εξάλλου απαγορεύονταν οι μετακινήσεις των Εβραίων!

Αλλά ήταν σίγουρες ότι εκεί που θα πήγαιναν θα έβρισκαν τους δικούς τους;

Ποιος μπορούσε να είναι σίγουρος εκείνους τους ζοφερούς καιρούς;

Και αυτή η αγωνία πισωγύριζε τις δυο γυναίκες, τις έκανε αναποφάσιστες, τις φόβιζε.

Και η ίδια αγωνία τις ανάγκαζε να ξανασκεφτούν, αν ήταν φρόνιμο που ο Σάμι το έσκασε εκείνο το βράδυ του Σεπτεμβρίου.

Μήπως έπρεπε να μείνει, να αποφασίσει εκείνος ως αρχηγός της οικογένειας;

Αλλά, αν έμενε θα ήταν ακόμα ζωντανός; Τόσοι και τόσοι δολοφονούνταν από εκείνες τις ομάδες που σκότωσαν και τον Ματθία.

«Έλα κόρη μου, ας ευχηθούμε να είναι καλά ο άντρας σου, όπου και αν είναι» έλεγε η Χάννα κι έκρυβε τα δάκρυά της και την αγωνία της με μια αγκαλιά στη νύφη της.

«Λες να μας θυμάται μητερούλα» αναρωτιόταν η Ταβιθά κι έκλαιγε –νέα γυναίκα, εικοσιπέντε  ετών ήταν- για την ¨απώλεια¨ του αγαπημένου της  συζύγου, του στηρίγματος της οικογένειας.

«Θα επιβιώσουμε καλή μου» της απαντούσε χαμηλόφωνα η Χάννα κι ας μην το πίστευε και τόσο πολύ.

 

  Στο Ολκούζ ο Σάμι έφαγε το πρώτο ξύλο από τους Γερμανούς. Στις 31 Ιουλίου του 1940, τη ¨Ματωμένη Τετάρτη¨ του Ολκούζ, χιλιάδες Εβραίοι ξάπλωσαν στις πλατείες και τους δρόμους και επί ώρες οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους ξυλοκοπούσαν ανηλεώς.

Δεκαπέντε ημέρες πριν ένας Γερμανός στρατιώτης είχε δολοφονηθεί και 20 Εβραίοι εκτελέστηκαν σε αντίποινα. Οι Γερμανοί δεν ικανοποιήθηκαν^. χιλιάδες άνθρωποι κακοποιήθηκαν στο Ολκούζ και μαζί τους ο Σάμι που είχε την πρώτη εμπειρία ξυλοδαρμού.

 Έσπασαν δυο δάκτυλά του και η μύτη του από τον υποκόπανο του όπλου ενός SS, που προσπάθησε να τον κτυπήσει στο κεφάλι. Εάν δεν έβαζε τα χέρια του στο πρόσωπό του θα ήταν νεκρός από το συντριπτικό κτύπημα.

Η κατάσταση δυσκόλεψε για όλους τους Εβραίους και ειδικά για τους νεαρούς άνδρες από το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου. Η οργάνωση Schmelt ανέλαβε τη ¨διαχείριση¨ των έργων στην περιοχή και αμέσως άρχισαν οι εκτοπίσεις για καταναγκαστική εργασία.

Όποιος είχε χρήματα μπορούσε να ξεφύγει από τις εκκαθαρίσεις για λίγο καιρό. Ο Σάμι δεν είχε ουσιαστικά φίλους στην πόλη, είχε μόνο γνωστούς. Έτσι λίγα πράγματα ήταν σε θέση να γνωρίζει πριν συμβούν, πριν είναι πολύ αργά για αυτόν.

Με την είσοδο του νέου χρόνου, του 1941, έμαθε πως είναι στη λίστα όσων θα σταλούν να εργαστούν στο νέο αυτοκινητόδρομο της Σιλεσίας. Το ¨νέο¨ του το πρόφτασε ο Πάβελ.

«Σάμι βρες το αφεντικό σου και ζήτησέ του να σε κατατάξει στους απαραίτητους ράφτες, διαφορετικά φεύγεις» του είπε και ο Σάμι έμεινε κόκκαλο.

«Σάμι με ακούς;» συνέχισε ο Πάβελ. «Σήμερα πρέπει να το κάνεις, αύριο θα είναι αργά».

«Δεν μπορώ να του μιλήσω, δεν έχω νταραβέρια μαζί του και δεν έχω τίποτα για να τον δωροδοκήσω Πάβελ. Σε ευχαριστώ πάντως».

Την επόμενη εβδομάδα ο Σάμι και άλλα 229 άτομα φορτώθηκαν στις καρότσες 10 φορτηγών και βρέθηκαν στο εργοτάξιο. Θα δούλευαν γύρω τις δέκα ώρες την ημέρα και θα διαβίωναν σε κάτι παράγκες που είχαν ¨μονωθεί¨ με λίγο πισσόχαρτο.

«Εδώ θα πεθάνω» σκέφτηκε ο Σάμι και προσπάθησε να βρει μια στεγνή γωνιά.

Την άλλη ημέρα στην αναφορά και στη διαλογή των ¨κομάντο¨ τους ζήτησαν να δηλώσουν τη δουλειά που έκαναν ως πολίτες πριν τον πόλεμο αλλά και ποια ήταν η ασχολία τους στο Ολκούζ πριν απελαθούν.

Εκείνη την πρώτη ημέρα φόρτωνε χαλίκι τα φορτηγά στις όχθες ενός ποταμιού δίπλα από το δρόμο. Άμαθος όπως ήταν, κυριολεκτικά ¨πέθανε¨! Ο βούρδουλας του επιστάτη σφύριξε δυο τρεις φορές όταν τυλίχτηκε στα πόδια του, ευτυχώς όχι στην πλάτη του.

Όταν τον ρωτούσαν αργότερα εάν έφαγε εκείνο το βράδυ, δεν ήξερε να απαντήσει, Είχε πιει εκείνο το νεροζούμι με μια φλούδα από πατάτα στον πάτο της γαβάθας, είχε καταπιεί σχεδόν  αμάσητο το μαύρο ψωμί και είχε πέσει σε λήθαργο. Τον σκέπασε ένας ¨παλιός¨ με επιπλέον κουρέλια  και τον πρόσεχε τη  νύχτα μήπως και πεθάνει.

Την άλλη ημέρα το πρωί ο Σάμι και άλλοι έντεκα δε σηκώθηκαν από τις κουκέτες. Τους πήραν σηκωτούς στην αναφορά. Έβρεχε καταρρακτωδώς όλη τη νύχτα και συνέχιζε η βροχή. Τα πάντα ήταν λίμνη, έτσι οι εργάτες έμειναν στις παράγκες τους αλλά χωρίς φαγητό. Μοιράστηκαν κάτι μουχλιασμένα μπισκότα κι έμειναν όλοι ξαπλωμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο για να ζεσταθούν όσο μπορούσαν.

Η βροχή κράτησε δυο ακόμα μερόνυχτα και αυτή η συγκυρία ήταν η σωτηρία του Σάμι. Συνήλθε κάπως με την αναπάντεχα πηχτή σούπα που μοιράστηκε τις δύο επόμενες ημέρες και το ψωμί που έτρωγε το βράδυ.

Το ποτάμι φούσκωσε και ήταν αδύνατο να φορτώσουν χαλίκι στα φορτηγά, έτσι για δύο ακόμα ημέρες άνοιγαν αυλάκια να φύγει το νερό από το χώρο δουλειάς.

Σχετικά εύκολο ήταν αυτό ακόμα και για τον Σάμι. «Ε, φίλε» του είπε ο ¨παλιός¨ «πρόσεχε πως πιάνεις το φτυάρι και πως βάζεις τη δύναμη», και του έδειξε το κόλπο.

Του είπε και πώς να ¨λουφάρει¨ τη δουλειά, πως να κάνει ότι δουλεύει χωρίς να το κάνει πραγματικά, αλλά αυτό είχε και κίνδυνο! Βουρδουλιές!

 Με όλα αυτά πέρασε ο Ιανουάριος με το Σάμι ζωντανό και απισχνασμένο, γεμάτο φόβο και σκέψεις για τους δικούς του, μοναχικό εξ ανάγκης, μελλοθάνατο -όπως όλοι γύρω του- από την απόφαση ενός χολερικού και